در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلابه تو افتاد مسیرم که بمیرم
یک قطره ی آبم که در اندیشه ی دریا
افتادم وباید بپذیرم که بمیرم
یاچشم بپوش از من واز خویش برانم
یاتنگ درآغوش بگیرم که بمیرم
این کوزه ترک خوردچه جای نگرانی ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم
خاموش مکن آتش افروخته ام را
بگذاربمیرم که بمیرم که بمیرم